Nermina Mujkić Gušo-s iu dërgua një fotografi nga një mikeshë e saj duke e pyetur “a je kjo ti”.
Aty paraqitej një foshnjë tre muajshe në krahët e nënës së saj, Sabinës, teksa u shpëtonte jetën e zhveshur, duke u arratisur nga Žepa.
Kur kuptoi se para asaj fotoje po flisnin politikanë nga Serbia dhe Republika Srpska, se ishte abuzuar në mënyrën më të vrazhdë, thotë se nuk është ndjerë mirë.
E vërteta qëndron krejt ndryshe.
“Fillimisht tek unë funksionoi inati, sinqerisht, sepse nuk mendoj se është e drejtë që fotoja ime, pra ajo e nënës, vëllait dhe mua, të gjendet pas atij zotërie, pikërisht në atë sfond, emocionet ishin përzier, në një moment isha i inatosur, i pikëlluar, i tërbuar, as nuk di si ta përshkruaj”, nis rrëfimin e Nerminës për N1.
Ajo nuk dëshiron të flasë publikisht nëse do të ndërmarrë ndonjë hap ligjor kundër organizatorëve të përkujtimit të Stuhisë në Prijedor apo agjencisë në Serbi që ka keqpërdorur foton. Kjo nuk është hera e parë që e njëjta foto përdoret në tekste për krimet ndaj serbëve. Dhe më së shumti bëhet fjalë për mediat nga Serbia.
“Ky lëshim nuk është bërë me qëllim të lëndimit, nënçmimit apo keqtrajtimit të dikujt dhe shpresojmë që të gjithë ta pranojnë faljen tonë të sinqertë. Kemi bërë një gabim të madh dhe qëndrojmë pas tij, por ai nuk mund dhe nuk duhet të përdoret për të zvogëluar edhe më shumë vuajtjet e popullit serb”, kanë thënë ata.
“E lexova faljen, mendoj se gjithçka është në rregull, por nuk e pranoj sepse kam gjetur në dy portale të tjera që të njëjtat foto janë publikuar para dy vitesh, por që të njëjtat lidhje janë shkatërruar. Me ndihmën e një vajze gjeta të njëjtat foto ku i njëjti mbishkrim ishte se nëna serbe është internuar, nuk e di saktësisht se nga cili vend, nuk do të doja të flisja tani sepse nuk jam njëqind për qind e sigurt, dhe fotoja nga autobusi është e njëjtë, e nënës, vëllait dhe imja, isha në shok dhe vetëm tani po kërkoni falje”, shton Nermina.
Reagimet e autoriteteve të Republika Srpska, të cilët kërkojnë të gjithë të tjerët për të fajësuar për lëshimin, janë të papjekura, thotë Haris Imamović, një ish-anëtar i Komitetit Organizativ për Përkujtimin e Gjenocidit në Srebrenicë. Është e qartë se qeveria në entitetin Republika Srpska ndihet inferiore ndaj Beogradit, andaj organizimin e Olujes ia kanë dorëzuar agjencisë lokale, transmeton N1.
Ashtu sikurse ngjau me gruan simbol të eksodit të Kosovës, nënën Sherife Luta, të cilën serbët u munduan ta paraqisnin para botës si refugjate serbe, njëjtë ndodhi me boshnjaken Nermina Mujkiq.
Fotografia e Mujkiq u keqpërdorë nga presidenti i “Republikës Srpska” në Bosnje e Hercegovinë, Milorad Dodik, i cili tha se Nermina, atëbotë foshnje, ishte gjoja viktimë e krimeve të kroatëve.
Por, një gjë të tillë e demantoi “instraga.ba” duke publikuar një fotografi të boshnjakes Nermia Mujkiq, e cila kishte shkruar “Kjo jam unë”.
Instraga ka publikuar një artikull ku shpjegohet se si ekspozoi foshnja e luftës nga Zhepa fabrikën e gënjeshtrave të Vuçiqit dhe Dodikut.
Aty jepet një narrativë që demanton tërësisht pretendimet e Dodikut.
“Prijedori është vendi i Tomashicas. Vendi ku u kryen krimet e ndërmarrjes së përbashkët kriminale të zyrtarëve më të lartë të Republikës Srpska. Vend kampi. Vendi ku u krye gjenocidi, i cili nuk u gjykua vetëm për arsye politike. Nuk kishte “stuhi” në Prijedor. Prijedori ishte Omarska dhe Keratermi. Nuk kishte refugjatë nga Prijedori. Nga Prijedori dolën të dëbuarit. Me faktin se disa të dëbuar u pushkatuan nga pas dhe u shtynë në humnerën e Korićanski stijene. Ky ishte Prijedor në gjysmën e parë të viteve nëntëdhjetë. Kurse sot është vetëm një vend gënjeshtrash.
“Fakti që nuk e mban mend momentin kur është bërë fotografia nuk do të thotë se Nermina Mujkiq nuk e di se kush është dhe nga është. Nuk do të thotë se ajo nuk e di që nëna e saj Sabina është dëbuar nga Zhepa. Kjo nuk do të thotë se ajo nuk mund ta njohë nënën e saj.
“Nermina Mujkiq, foshnja e dëbuar nga Zhepa, e mposhti “Olujen” nga Prijedori vetëm me një fjali. Dhe Aleksandar Vuçiqin e Milorad Dodikun. Dhe një fabrikë e plotë gënjeshtrash në të dy anët e Drinës.
“Kjo jam unë, në krahët e mamasë sime.
“Dhe ajo nuk duhet të kishte thënë asgjë më shumë. Ajo tha gjithçka për veten dhe regjimet në Beograd dhe Banja Lluka.
“Ajo quhet Nermina Mujkiq. Nëna e saj është Sabina Mukiq. Është nga Zhepa. Ajo u dëbua në korrik 1995. Ajo nuk është serbe. Ajo është boshnjake. Nuk është nga Kroacia, është nga Podrinja boshnjake. Ajo nuk është viktimë e krimeve kroate. Ajo është viktimë e krimeve serbe. Ashtu si mijëra boshnjakë të tjerë nga Prijedori, ku u shënua përvjetori i ‘Stuhisë’ kroate”, shkruan Instraga mes tjerash.