Bora (mali në Epir) = Boreas (era veriore trakane) = Bora (bora e karstit) = Maja Borit = bor (gegisch), dbor (Toskov), vdor (dibranisch), dor (mirditisch Schnee).
Maja Borit analoge me gjermanike “Schneeberg”. Bor është një “Urwort” shqiptar. Me dbor Deboras Ptolomean duhet të krahasohet; shih. gjithashtu Nr. 25 Deriopes.
Përveç kësaj, fshati trak i Bor-brega, ndarja e të cilit në Bor dhe Brega mund të vërtetohet nga emri i vendit maqedonas Brygias dhe emri i vendit të trakëve Brege-dava, duhet krahasuar me këtë grup, veçanërisht kuptimin e dava si “vend” Breza e Thrakit me siguri nuk mund të kombinohet me bregin shqiptar (bregu, huazuar edhe nga sllavët) dhe i vështirë për t’u bashkuar me keltin Celtic briga Closer është Thracian bria (Veste) dhe Bryger (njerëzit) Borbriga do të thotë “kështjellë dëbore”
Shkruan: Aleksander HASANAS
Thuhet se “Borea” ishte zot i Erës në Veri, një nga katër perënditë e stinave të vitit. Kjo perëndi ishte perëndia e dimrit që zbriti poshtë nga malet e ftohta të Thrakës (Trakës), me ajrin, frymën e tij të akullt, përtej shtëpisë së tij në malet “Hyperborea”, një vend mitik i pranverës së përjetshme të paprekur nga erërat e Perëndisë.
Boreas dhe vëllai i tij-erërat ishin imagjinuar shpesh si perëndi në formën e kalit.
[Boreas and his brother-winds were often imagined as horse-shaped gods in form]
Këtu ndalemi pak, shohim se ka një ilustrim, përqasje, manipulim: Borea apo Vëllai i tij ishte perëndia e Erës?
Sipas origjinalit, “www.theoi.com › Greek Gods” të sapo lexuar më sipër shohim se perëndia e Erërave ishte vëllai i paemërtuar i perëndisë Boreas dhe jo ai vet, i cili sipas mitologjise greeke thuhet se “Boreas” ishte “zoti i erës” stinës së Dimirit.
Pellazgu i parë, pararendësit tanë ishin krejt të qartë në kokën e tyre se perëndia e vetme ekzistente ishte, është dhe do të jetë një dhe Një i vetëm “Zot”, e gjithçka përreth, mbirë – krijuar, është si rezultat dhe shembëlltyrë – simbol i pastër i Tij.
Pellazgët besonin tek rrezet e dritës –Apollon tek perëndia e tokës-Dheut –Dhemetra, perëndia e Detit Tetit (Thetis), ajo e shiut- shtrëngatave –Poseidon, perëndia e Erës-Tufanit – Tifon, e pa i numëruar kështu perënditë e tjera emërtuar krejt të pastra veç në gjuhën e birit të tij: Shqies – Zeus.
Po perëndia e të bardhës “Borë” pse mungon, a thua se e kanë haruar pararendësit tanë “Borën”, këta banorë që jetonin pranë brigjeve, pranë detit, po për këtë shkak sepse e gjithë Europa ishte e ngrirë e mbuluar krejt me të bardhën –borë, e jo më kot në lashtësi quhej “Borei”, ashtu si ende malet e eperme-sipër saj – Hyperborea – Bore/al.
Së fundi prralla greke e sajuar, mbi mitologjitë e gjetura ndër popuj autoktonë; hititë, trojanë, etruske, cariane, thrake, maqedonas, brigas, peleponeze, thesalianë, njëjtë dhe në gjithë gadishullin ilirian, etj – kjo prrallë greeke thotë:
“Emri Boreas” është thjeshtë fjala e lashtë greke për “veri-era”, e cila ndoshta rrjedh nga folja greke boraô që do të thotë; “për të ngrënë” – (φάω)
Ç’lidhje mund të këtë folja greke “boraô” = Ha, për të ngrënë, kur shumë thjeshtë qartë, llogjike, ajo zëvendësohet plot kuptim me fjalën shqipe Bora?
Kjo perëndi e ftohtë e bardhë – është perëndia e Borës, ashtu si ende në gjuhën shqipe: Bora quhet “Borë” e sigurisht prej aty kemi fjalë të tjera krijuar, zhvillime semantike pas saj mbi këtë fjalë të lashtë shqipe, thjeshtë nga evolimi apo kalimi normal i shkronjës b=v kemi; era e borës – borei – veri – vorias – malet Borean, (boreas, boreal) apo Veria – qytet.
E jo vetëm kaq; tek gjuha shqipe emërtimi i stinës së dimirit: “Dimër”dhe fjala “Borë” kanë të njëjtin kuptim; duke u nisur prej “Himtësisë” flokut tw saj, ngjyrës së saj: E bardhë, d’bardhë – d’borë, – dimër i himët- i ftohtë = Hioni – chióni – zbritur nga lart [x].
Tabela e mëposhtme tregon edhe njëhere se sa larg është gjuha greke prej fjalës shqipe “Borë”
- Shqip- -Greek
- Borë = chióni -?
- Veri = Vóreios -?
- Erë = ánemos -?
- Tufan = Anemothýella – ?