Gjykata Administrative hodhi poshtë ankesën e rusit Vladimir Volokhonski, të cilit iu refuzua kërkesa për vazhdimin e qëndrimit në Serbi. Së fundmi, e njëjta gjë ndodhi me Yevgeniy Irzhanski.
Deutsche Welle (DW) u përpoq të zbulonte nëse bëhej fjalë për dëbimin e njerëzve të papërshtatshëm politikisht.
Me aktvendimin e Gjykatës Administrative të ditëve më parë, është refuzuar ankesa e shtetasit rus Vladimir Volokhonski kundër vendimit të Departamentit të Policisë (PU) për qytetin e Beogradit, me të cilin ishte refuzuar kërkesa për vazhdimin e qëndrimit në Serbi.
Në shpjegimin e aktgjykimit, në të cilin DW ka pasur qasje, shkruhet se “autoriteti kompetent shtetëror për mbrojtjen e sigurisë” ka vlerësuar se qëndrimi i Vladimir Volokhonskit në Serbi paraqet “rrezik të papranueshëm të sigurisë”.
Në aktgjykim nuk thuhet pse apo si Volokhonski mund të kërcënojë sigurinë e Serbisë, por Gjykata Administrative thekson se askush nuk është i detyruar as ta shpjegojë këtë, sepse Agjencia e Informacionit të Sigurisë (BIA) e ka vendosur shpjegimin në lidhje me këtë nën “konfidencial”. shenjë.
Që kur iu hoq leja e qëndrimit korrikun e kaluar, Volokhonsky jeton dhe punon në Gjermani. Megjithatë, ai nuk ka ndërmend të heqë dorë nga beteja ligjore. Avokati i tij, Marko Stambuk, është duke përgatitur një ankesë në Gjykatën Kushtetuese.
“Para së gjithash do të theksojmë faktin se Vladimir Volokhonskit i është shkelur e drejta për një vendim gjyqësor të arsyetuar, gjë që reflektohet në shkeljen e së drejtës për një proces të drejtë, por edhe të së drejtës për mbrojtje të barabartë të të drejtave dhe të ligjit.
“Atij i është hequr informacioni bazë mbi të cilin autoritetet ushtruese kanë bazuar vendimet e tyre, pasi të dhënat për të cilat iu refuzua kërkesa për vazhdimin e qëndrimit të tij të përkohshëm në Serbi, gjendeshin në një dokument të shënuar me shkallën e fshehtësisë ‘konfidenciale’. Kjo është arsyeja pse ne nuk patëm akses në të, na lejohet ta inspektojmë atë”, tha Stambuk për DW.
Ai shton se në ankesë do të vërë në dukje praktikën e Gjykatës Evropiane për të Drejtat e Njeriut, e cila në raste të tilla mbajti qëndrimin se të huajt duhet të mbrohen nga veprimet arbitrare të autoriteteve, duke u vënë në dijeni për faktet “që e çuan shtetin. autoritetet në përfundimin se ekziston një kërcënim për sigurinë kombëtare”.
“Çdo shtet ka të drejtën legjitime të mbrojë rendin e tij kushtetues dhe mirëqenien e të gjithë qytetarëve, por masat që ai ndërmerr në këtë drejtim duhet të jenë të ligjshme, për të parandaluar abuzimin e mundshëm të tyre”, thekson Stambuk.
Në fund të shtatorit të vitit të kaluar, Gjykata Administrative hodhi poshtë kërkesën e Yevgeny Irzhanskit, po ashtu shtetas rus, për shtyrjen e ekzekutimit të vendimit për heqjen e lejes së qëndrimit. Më pas ai dhe gruaja e tij u desh të largoheshin nga Serbia dhe shkuan të jetonin në Mal të Zi.
Disa javë para kësaj, Peter Nikitin, aktivist kundër luftës dhe themelues i Shoqërisë Demokratike Ruse, e cila ndodhet në Beograd, u mbajt në aeroportin e Beogradit për rreth 48 orë. Pas kësaj, ai u lejua të hynte në Serbi.
Vendimi për anulimin e lejes së qëndrimit të Irzhanskit dhe ndalimin e Nikitin në aeroportin e Beogradit u shpjegua në të njëjtën mënyrë si në rastin e Volokhonski-t – sipas BIA-s, qëndrimi i tyre në Serbi është një rrezik sigurie. Vendimet gjyqësore lidhur me to janë ende në pritje.
Përveçse BIA i vlerëson si rrezik potencial, tre shtetasit rusë i bashkon aktivizmi politik dhe kundërshtimi i hapur ndaj luftës në Ukrainë dhe regjimit të Vladimir Putinit.
“Bëhet pyetja se çfarë lloj ndërhyrjeje është ajo, por përgjigjen e marrim të gjithë: “Nuk është puna juaj, kështu ka vendosur BIA”. I vetmi shpjegim i arsyeshëm në rastin e Volokhonsky dhe meje janë aktivitetet tona kundër luftës dhe në rastin e Irzhansky organizimi i koncerteve nga muzikantët që janë kundër luftës në Ukrainë”, tha Peter Nikitin për DW në korrik.
Në kohën kur tre rusët u përcaktuan si rrezik sigurie, BIA drejtohej nga Alexander Vulin.
“Vulin (i cili dha dorëheqjen si drejtor i BIA-s në nëntor) publikisht, përmes mediave, mburret për kryerjen e disa veprave kriminale, ndër të tjera, dhënien e sekreteve shtetërore shërbimit inteligjent rus. Kështu ai e vendos BIA-n e Serbisë në funksion të luftës kundër armiqve politikë të Putinit. Në këtë mënyrë shërbimet tona përfundojnë punën për një regjim autokratik që tani po kryen krime lufte”, vlerëson për DW avokati Aleksandar Olenik.
Ish-ambasadori i Serbisë në BE dhe në Portugali, Dushko Lopandiq, tërheq vëmendjen se vitin e kaluar Vulin ishte në listën e sanksioneve amerikane, ndër të tjera, për shkak të përfshirjes së tij të dyshuar në trafikun e drogës dhe lidhjeve me Rusinë. Nga ana tjetër, pak ditë më parë (sipas njoftimit të Lëvizjes Socialiste të Vulin), Vladimir Putin i dha Urdhrin e Miqësisë. Ai gjithashtu mori çmimin e Shërbimit Federal të Sigurisë të Rusisë.
“Kjo konfirmon shkallën e lartë të bashkëpunimit që Vulin tregoi në praktikë si zyrtar i lartë i Serbisë ndaj palës ruse dhe shërbimeve të saj”, thotë Lopandiq dhe kujton se Vulin kurrë nuk e fshehu “orientimin e tij ekspresiv pro-rus dhe antiperëndimor”, duke përfshirë edhe periudhën e viteve 1990, kur ishte zëdhënësja e partisë JUL e udhëhequr nga Mirjana Markoviq, gruaja e ish-presidentit serb Slobodan Millosheviq.
Çfarë është dëbimi?
Në aktvendimin e Gjykatës Administrative për rastin Volokhonski, shkruhet se argumentet nga ankesa e tij, të cilat flasin për praktikën e Gjykatës Evropiane për të Drejtat e Njeriut, “nuk kanë asnjë pasojë”, sepse kanë të bëjnë me dëbimin e të huajve. – që nuk është rasti me Volokhonski-n, të cilit vetëm i është hequr leja e qëndrimit në Serbi.
“Gjykata Evropiane për të Drejtat e Njeriut në disa vendime të saj ka mbajtur qëndrimin se dëbimi është çdo masë që detyron një të huaj të largohet nga territori ku ai banon ligjërisht. Për këtë arsye, ne besojmë se Gjykata Administrative po keqinterpreton Konventën Evropiane për të Drejtat e Njeriut, gjegjësisht Protokollin nr.7 të Konventës Evropiane për të Drejtat e Njeriut, i cili duhet të respektohet në situata të tilla”, thotë stambik.
Epilog para Gjykatës Evropiane të të Drejtave të Njeriut?
Procedurat para Gjykatës Kushtetuese mund të zgjasin me vite, Stambuk është i vetëdijshëm, por ai ende shpreson se pas paraqitjes së një apeli kushtetues për çështjen Volokhonski, nuk do të duhet të presë shumë për një vendim. Nëse edhe Gjykata Kushtetuese e refuzon ankesën, do të shteren të gjitha mjetet ligjore në dispozicion të Volokhonskit në Serbi.
“Atëherë do të plotësoheshin të gjitha kushtet për paraqitjen e një peticioni në Gjykatën Evropiane të të Drejtave të Njeriut. Nuk do të ishte profesionale nga ana ime të paragjykoja rezultatin e procedurës së apelit kushtetues, si dhe të pretendoja menjëherë se do të jetë negativ për Vladimir Volokhonski, duke pasur parasysh se ende besoj se drejtësia mund të vendoset edhe para institucioneve vendase, dhe se nuk do të detyrohemi të shkojmë në Strasburg për ta marrë atë”, përfundon avokati Marko Stambuk.